Bizim evde yemekler bana aittir.Eşim bırakın yumurta kırmayı,dolapta yumurtanın yerini bile bilmez,bulamaz.Bekarken bir kere bana makarna yapmıştı,o da lapa olmuştu ama tabii o sıralarda bu çömezlik durumu bile ayrı bir sempatik geliyordu.Zamanla artık bana yapabileceği en büyük sürpriz veya hediye yemek hazırlaması haline geldi ki sanırım bunu göremeden göçücem bu dünyadan:)
Her yiğidin bir yoğurt yiyişi olduğu gibi her kadının da bir yemek yapışı vardır.Ama evlenince erkek kısmı genelde annesinin yaptığı gibi yemekler yemeyi bekler/ister.(Eğer annesi bu konuda ortalamanın altında değilse)Bizde de böyle bir durum vardı,ben zamanla kayınvalidemin yapışını gördüm,öğrendim.
Örneğin patlıcan silkme denen bir yemek vardır,patlıcanlar uzunlamasına doğranır.Bizimki asla öyle yemez."Annem bunları halka halka doğruyordu" der,bir dahakine öyle yapmazsan "anneme bir dahaki görüşmenizde sorsana bu patlıcanları nasıl yapıyormuş,seninki öyle olmamış" der.Hala laf anlamıyorsan da "yine mi bu yemek,bir daha yapma bu yemeği bıktım" der.Dolayısıyla bir süre sonra lafını ikiletmeden tıpış tıpış öğrenirsin "annesi" nasıl yaptıysa öyle yapmayı...
Bir de tabii onların mutfağında olmayan yemekler vardır beşamel soslu,değişik baharatlı vs.Bizimkisi her fırsatta anlatır mesela eşe dosta şu anımızı:
-Birgün aç bilaç işten eve gelmişim."Hanım çok açım hemen yiyelim" dedim.Önüme br tabak koydu bembeyaz,üzerinde erimiş ve hafif kızarmış kaşar peyniri,dumanı üstünde."Allah" dedim içimden,kesin altında tavuk,mantar falan var.İştahla çatalı daldırdım yemeğe.Ama çatal hızla girdi,tabakta yumuşak birşey var belli ki.Tavuk olsa bu kadar kolay girmez,"ne bu aşkım?" diye sordum."Sürpriz" dedi.Ağzıma bir attım çatalı ki ne olmaya görsün?KARNABAHAR!"Ne bu yaaa?" diye sordum yeniden."Karnabahar graten" dedi.Öyle de açım ki mecbur yedim,yoksa yencek gibi değil,karnabahar yenir mi ya???
İşte eşimin ağzından yaşanmış bir olay.O gün bugündür beşamel sosu gördü mü neyin grateni diye soruyor ki ben de bir daha karnabahar grateni denemedim:)
Ama kayınvalidem öyle değil tabii.Kayınpederimin deyişiyle Bolu'lu ahçılardan daha hamarat.Çok standart yemekleri vardır mesela:
Yaprak sarma(Hobi olarak sarar.O gün yapacak bir işi yoksa sarar,dolaba kaldırır mesela.Yaprak zamanı her hafta,diğer zamanlarda ayda bir yenir.Küçük parmak kadardır ama,incecik)
Dolma(Fırında yapar ve genelde biber dolma,domates dolma yapar,en fazla 2 haftada bir yenir)
Saç böreği(Ispanak zamanı ayda bir mutlaka yapar.Seremoni halindedir.Bütün aile toplanır,öyle yenir)
Çızdırma(Isırgan ve mısır unundan yapar.Ben çok severim,bana sık sık yapar sağolsun)
Et köftesi(Kurban bayramı ertesinde kurban etleri ile genelde kahvaltı için mısır unu ile karıştırarak kızartılır.)
Pirinç Pilavı(Her yemeğin yanında standart vardır.Sadece sarma ve dolma varsa pişmez.Genelde nohutludur)
Kızartma(Yaz aylarında gün aşırı yapar.Odun ateşinde pek güzel olur ne yalan söyleyeyim.Sarımsaklı yoğurtlu ve domates soslu hmmm)
Çingen Pilavı(Yaz aylarında yine ara öğünlerde ya da yemek pişiremediği durumlarda yapar)
Kalburabastı(Kaçınılmaz bayram tatlısıdır)
Kıvrıma ve turşu(bknz: kayınvalidemin bayram adetleri)
Baharat olarak sadece tuz ve karabiber kullanır.Et yemeklerinde kimyon,kekik,biberye vs. asla kullanmaz.Cacıkta nane,dereotu,sütlaçta tarçın asla kullanmaz.Sarma ve dolmada da asla.
Modern yemeklere veya henüz tatmadığı yemeklere karşı önyargılı ve tutucudur.Mesela "hünkarın bile beğendiği" yemeği benim kayınvalidem beğenmez.İslim kebabında patlıcanlar açılmasın diye tutturulan kürdanla alay eder,"kürdanlı yemek yapma kızım" der onları yemeğe davet ettiğimde.Restoranda ortaya standart olarak konulan turşuyu garsona zorla kaldırtır "Ben turşu yemem" diye.
Aşure ayındayken de kazanla aşure yapılır ki,hazırlıklar bir hafta öncesinde başlar.Sabah ezanıyla kazan ateşe oturtulur.
Mutfak disiplin işidir.Kayınvalidemde de bu disiplin fazlasıyla mevcut.Üstüne bir de zevk,istek,el becerisi, deneyim ve damak tadı girince tadından yenmiyor gerçekten.Allah uzun,sağlıklı ömür versin,daha öğreneceklerim var:)
Kayınvalideyi yerme mi , sevme mi pek anlaşılmıyor. :)) Eşiniz haklı herkes anne yemeği başka der. Ben daha annesinin yemeği kötü olana rastlamadım. Harika bir şey pişirirsin arkadaş gelir çok güzel olmuş anneminkine yakın der. :)) Sevgi ve şansla kalın.
YanıtlaSilKayınvaldemi severim İlhan bey.Ama şahsına münhasırdır,dolayısıyla hakkında yazılabilecek çok şey var.Beni güldürüyor,malzeme bol kısaca:)
SilHerkese anne yemeği yapmak nasip olsun öyleyse:)iyiakşamalr
zevkle okudum, çok keyifli bir kayınvalide yazısı olmuş. Aslında yemek ile ilgili gibi görünüyor ama, içten içe bir kayınvalideye duyulan hayranlık, hakkını verme yazısı, bir yandan da keşke o değil de ben yapsaydım bu güzelimmmm yemekleri, gibi tatlı bir çekememezlik yazısı olmuş..:) ondan öğreniyorsanız eminim siz de onungibi yemekler yapmaya başlamışsınızdır bile, benim annem de bildiğinin çoğunu babaannemden öğrenmiş, eee ne demişler, erkeğin kalbine giden yol midesinden geçer, ama önce bi annesine uğramak lazım :)
YanıtlaSilne güzel yorumlamışsınız,tam da böyle aslında:)
SilÇok doğru tespitler. Senin bu yarı alaycı, esprili diline bayılıyorum. HAzır güzel yemekler yapan bir annen varken "yiyin gari" :))
YanıtlaSilehehe,bulmuş benm gibi iştahlı gelini o yapsın ben yiyim :))
Silo yüzden anne ve anne adaylarına sesleniyorum, güzel yemek yapmazsanız çocuğunuzda büyüdüğünde eşinin yemeklerini sever hehahae, nasıl mantık ;)
YanıtlaSilhmm,bu hocanın eşeğini kaybedip sonra bulmasına benzer ki çocuğun kötü yemekleri sırf anne yemeği diye sevmesi riski vardır:)ayrıca hiçbir anne kendine kötü yemek yapıyor dedirtmez:)))
SilBaharatsız yemek güzel olmazmış gibi geliyor bana. Tarçınsız sütlaç, kekiksiz et, yeşillikiz dolma düşünemiyorum. Ben bol bol kullanırım ve dadından yenmez:)
YanıtlaSilAllah muhabbetinizi arttırsın.
Sevgiler
ben de baharatı çok severim ve kullanırım ama o kullanmıyor ve sanırım alışıyor insan zamanla,onun tadı da farklı ve güzel geliyor:)
Silben şanslı insanlardanım sanırım, mutfak kültürüne sahip olmayan bir anneye, değişik tatlar denemeyi seven bir eşe ve boolca mutfak hevesine sahibim(: allah elinizin lezzetini artırsın
YanıtlaSilben seni bekar sanıyordum bak:)
Silçok şanslısın öyleyse çünkü hamur gibi yoğurabileceğin bir eş var elinde:)
Haahahahaa :)Ebru, şu an öyle eğlendim ki okurken, ojeli parmaklarımla birlikte gülüyorum halen inanır mısın :)))
YanıtlaSilGüzel bi yazı olmuş hatta tutuculuk konusunda annemi hatırlattı. Çocukluğumdan beri keki aynı yapar, fındıklı ve tarçınlı, köfteler küçük yuvarlak ve yassı, pilav yalnızca arpa şehriyeli, poğaçalar peynirli ve mayasız :) Daha da zilyon tane sayarım ama okur duyar filan neme lazım burda keselim :)
ahaha,artık french oje gördüm mü aklıma ilk sen geleceksin:))))
Silvallahi benim de eşimin falan okuma ihtimali var ama napayım yalan değil,kendi de biliyor annesini:)
Ha bak eşime gelirsek onun hakkını yiyemem benim yaptığım yemeklerin en büyük hayranıdır, her zaman da söyler.
Sildemek senin kayınvaliden çok hamarat değilmiş mutfakta;)
Silhah haaaaa rakibin dişliymiş.
YanıtlaSil:)
eşine acıdım valla hah haaaaa.
:))))
ahaha,seni de görürüz:))
Silya bir insan bu kadar tatlı anlatamaz kayınvalidesini ya:))
YanıtlaSilCızdırma ve cingen pilavını merak ettim bak şimdi .bence sen yakına bunların tarifini de ver ,en aızndan o yörenin yemeği kültürü deriz,değil mi ya;))
Hünkar beğendiyi çok severim.Eee sen onlar gelince ne yapıyorsun! İşin zormuş arkadaşım ya,özeniyorsun yapıyorsun sonra eline sağlık denileceğine...sen yap bak bakalım nasıl yiyorum onları ben :))
yazını keyifle okudum her zamanki gibi....
yazmam mı yazarım tabiki tarifleri.nasılsa yakında yapar yine:)
Silben onlar gelince en klasiğinden kuru fasulye,tavuk-pilav vs. yapıyorum artık:)misafirler aç kalmasın di mi ya?
eee bu da iyiymiş,zahmetsizlermiş en azından;)bekliyorum tariflerini.yaparım bak;)
YanıtlaSiltamam hayatım yazıcam hem de sana özel:)
Sil