İş görüşmesi maceralarım vol.2

                                                               Geçenlerde bir bayilik için yetkili kişiyle bir alışveriş merkezinde buluştuk.Gayriresmi bir görüşme olduğu için ben eşim ve oğlumla,adam da kızıyla gelmiş.Adamın kızı 6-7 yaşlarındaydı sanırım.(1.sır:yaş tahmin etme konusunda oldum olası kötüyümdür)Biz adamla konuşmaya başladık ama benim afacan oğlum her zamanki gibi kudurmaya başladığı için, eşim aldı onu, dolaştırmaya başladı.Adamın kızı da "baba ben de onlarla dolaşabilir miyim?" deyip eşim ve oğluma katıldı.Neyse biz görüşmeyi yaptık.İş her zamanki gibi benim düşündüğümden çok daha ayrıntılı,daha yüksek maliyetli vs. çıktı.Adam oldukça samimi itiraflarda bulundu ve benim aklıma bu işe girmeme konusunda ciddi şüpheler oluşturdu.Ben de sonuçta biraz düşünmek için zaman istedim ve ayrıldık.
Asıl enterasan olayı şimdi anlatıcam.Eşimle görüşmenin kritiğini yapmaya başlayacaktım ki eşim benden önce davrandı:
-Biz dolaşırken adamın kızı bana ne dedi biliyor musun?
-Ne dedi?
-"Benim babam bir dolandırıcıdır" dedi
-Neeee?Hadi canım!
-Vallahi öyle dedi,ben de şok oldum.
-Yok canım,senin gözün adamı tutmadı,bana böyle söylüyorsun.
-Ya hayır,gerçekten öyle dedi.Hatta "daha önce başkalarını da dolandırdı,babam çok yalan söyler " dedi.Ben de "Sen belki yanlış anlamışsındır,kem ,küm " dedim ama kız " bir keresinde evde otururken bir arkadaşı aradı,babam şu an meşgulum kaza yaptım falan deyip telefonu kapattı" dedi.
-...Dilim tutuldu,şaka gibi.
-Aynen öyle.Ben annen nerede diye sordum o da "Annem:"artık senin işlerine karışmak istemiyorum,ben gelmeyeceğim" dedi."diye cevap verdi.
-Vay be,örnek olay falan da anlatmış.Ama adam bana çok samimi davrandı.Hatta beni bu işe girmemeye ikna etti neredeyse.Yok ya,bence çok samimiydi,üçkağıtçı biri niye yapsın böyle?
-Belki de seni fazla saf buldu,senin bu işi kıvıramayacağını düşündüğü için seni dahil etmek istemedi...?
-...Yani bu iyi bişiy mi kötü bişiy mi?...

İşte böyle..Bu sohbet sonra bir çocuğun babası hakkında bir yabancıya söylediği böyle sözler üzerinde dönmeye başladı.Çocuk "doğru" söylüyorsa adam dolandırıcı,çocuk "yalan" söylüyorsa adam dürüst ama yalancı bir çocuğa sahip vs..Ne kadar acı diye düşündük.Ve ben hala adama güvenip bu işe girmeli miyim bilemedim deeeermişim.Ama gerçekten adam tekrar ararsa çocuğu hakkındaki bu gerçekleri adam bilmeli diye düşünüyorum yani anlatıp anlatmamalı mıyım bilemedim.(2.sır: olayın kendisi)

Tam da bu noktada durum bana eskiden okuduğum bir bilmeceyi* hatırlattı:

Bir adada iki tip insan yaşamaktadır. Doğrucular sürekli doğru, yalancılar ise sürekli yalan söylemektedir.
Bu adada yaşayan A’ya gene bu adada yaşayan B’ye gidip doğrucu mu yalancı mı olduğunu sormasını istiyorsunuz. A, sorup geliyor ve ”B, yalancı olduğunu söylüyor” diyor.

A yalancı mıdır, doğrucu mudur?


*Kaynak:  www.frmtr.com › Genel Kültür › Zeka Soruları & Bilmeceler