Son günlerde beni etkileyenler

Sanal alemden uzak kaldım yine.Hem annem geçtiğimiz hafta misafirimdi hem de bilgisayarım yine bozuldu:(
Ben de iki işi bir arada yürütemeyen biri olarak bu süreyi kitap okumaya ayırdım.Şu an arka kapağındaki özeti pek ilgimi çekmediği için aylardır elimde bekleyen Hakan Günday'ın AZ'ını okuyorum.Çok pişmanım...


Keşke ilk gün okusaymışım.Hakan Günday ismini bir süredir sıkça duyuyordum,sebebini okumaya başlayınca anladım.İnanılmaz bir yazar,inanılmaz bir roman.Abarttığım düşünülmesin,misafirim ve oğlum olmasına:) rağmen kitap 2 günde bitirildi.Farklı bir konu,farklı bir bakış açısı,farklı bir kurgu ve süper kelime oyunları:
"...Ter damlaları belirdi yüzünde.Şakaklarında  su çiçekleri açtı.Nefes alışverişi kalp atışlarını geride bıraktı.Kurtulacaktı oradan!Kurtulacaktı o böcekten!Kurtulacaktı yalnızlıktan!Bir yolunu bulacaktı.O yataktan inmenin bir yolunu bulacaktı.Bir yolu olmalıydı.Bir tane yeterdi.Araması uzun sürmedi.Yollardan en kısa olanı seçti."Ne olursa olsun!" adında kestirme bir sokağa saptı.Sol eliyle battaniyeyi savurup sağ eliyle kendini boşluğa doğru itti."Nereye olursa olsun!" adındaki bir yere atladı..."

Bu arada yine okurken çok etkilendiğim birkaç gazete manşeti de oldu.
İlki dalış yapmaya gidip bir daha haber alınamayan bir adam ile ilgiliydi.Bu haber yakın zamanda dalış yapmış olan beni oldukça ürküttü.O kişinin su altında yaşamış olabileceği muhtemel problemler geçti aklımdan birer birer.Nefes alamayıp,paniğe kapıldığını düşündüm.Belki de hayatta kalsa " nasıl büyük bir şeydi,görmen lazım" diyerek dostlarına bahsedeceği bir deniz canlısı gördü ve onun peşinden giderken yakaladı terslikler.İşin özü denizaltı bilinmez devasa bir dünya.Daha da önemlisi biz insanoğlu oraya ait değiliz.Bu nedenledir ki o kişinin ölmüş olabileceği ihtimali oldukça yüksek ve bence son derece de korkunç.Sanıyorum ben hiçbir zaman alışamayacağım bu dalış sporuna.
İkinci haber ise girdiği bunalım nedeniyle önce iki çocuğunu sonra kendini öldürmeye çalışan bir anne ile ilgiliydi.Özetle koca hapiste,geçim sıkıntısı çekiliyor,anne çocukları ile birlikte haşere ilacı içiyor.Çocuklar ölüyor ama anne etkilenmeyince kendini sokağa atıp bir arabanın önüne atlıyor.Ama öldürmeyen Allah öldürmüyor ve anne kurtuluyor.Bu haberi okuduğum günden beri aklımdan çıkmıyor.Bir anne için,bir insan için ne korkunç bir durum.Bu vicdan azabıyla nasıl yaşanır?Sanırım yine ölmeyi deneyecektir.Ben o durumda olsam kesin denerdim çünkü empati kurarken bile yaşaması zor geliyor.Off çok bunaldım yine,Allah kimseyi bu kadar çaresiz,çıkmazda bırakmasın.
Bunlar mı bütün derdim,memlekette etkilenecek,üzülecek başka şey kalmadı mı?Elbette çok şey var ama nedense bunlar aklımdan çıkmıyor işte...
Son olarak da şu kürtaj meselesi.Kürtaj artık out oldu di mi?Ne alaka hala bundan bahsediyorum?İşte tam olarak da beni etkileyen durum bu.Bir kürtaj lafı atıldı ortaya.Herkes hop oturup hop kalktı.Onlarca şehit verilirken,vatan toprağı göz göre göre "babalar gibi" satılırken,kutsal sayılan değerler ve onları temsil edenler sebepsiz yere hapis yatarken,hem insan hem Türk olarak gelecek nesillerin mevcudiyeti karanlıklara gömülürken bu kadar insan,bu kadar kadın neredeydi?Neredeler?Ben de bir kadınım ve kürtaj mevzusunda ben de protest görüşü savunuyorum.Ancak aynı hassasiyeti başka zaman göremiyor olmak içimi acıtıyor.Kaldı ki bu tepkiler karşısında kürtaj yasası rafa kaldırıldı,geri adım atıldı.Demek ki birlik kuvvet demekmiş.
Birlikteliklerin daim olması dileklerimle son noktayı koyarım.