31 Aralık sabahı gece için hala bir planımız yoktu ailecek.Plan yapmak için ne bir isteğimiz ne de halimiz vardı gerçi.Aile boyu grip salgınının pençesine yakalanmışız da henüz sinyalleri algılamaya çalışıyormuşuz meğerse.Madem evde oturuyoruz annemi çağıralım bari,beraber pinekleyelim dedik.Annem de çılgın yılbaşı partisi randevularını iptal edip(!) bize geldi sağolsun.Ben kalan son enerjimle akşam için biraz hazırlık yaptım ve yemeği yediğimiz gibi uyuyakaldım:)Geceyarısı yaklaşırken kaldırdılar beni...
Kısa keseyim,grip nedeniyle yedi uyuyanlar gibi ne kadar uyudum ne kadar uyanıktım hatırlayamayacak kadar zihnim bulandı.Beni uyandırıp ilaç içirdiler,yatağıma yatmamı önerdiler(oturduğum her yerde uyuyabilme özelliğinde olduğunmdan),arada bi ateşim olduğunu konuştular kendi aralarında falan.Ertesi gün öğleden sonra eşim zorla acile götürdü iğne yaptırdı.Sağolsun o iğne sayesinde daha kesintisiz uyuyabildim sonra:)
Asıl eğlence akşam başladı.Yani şimdi idrak edebildiğim kadarıyla 1 Ocak gecesi.Gece saat 23.00 sıralarında bir karın ağrısı başladı ki sanırsın karnıma Alien girdi, karnımı yarıp çıkmaya çalışıyor.O gece acilde geçti yine,morfinnnn diye bağırarak...
Bunu da kısa keseyim: Endometriyosiz denen bi meret var ki kendisine hiç de yakışmayan tatli,türkçe çikolata kisti ismini koymuşlar.Çikolatadan soğutur insanı o derece...İlaç tedavisine başladık,bazı değerleri takip edicez.Düşerse ne ala,düşmezse ameliyatla alınacak.
İşte 2014 böyle güsseeell başladı benim için!H3n1 ve çikolata kisti yeniyılın ilk sürprizleriydi.Allah beterinden korusun diyerek önümüzdeki maçlara bakıyoruz.
Bu arada geçen sefer yazmayı unutmuştum.Eşimin ablası bir süredir koruyucu aile olmaya çalışıyordu.Çocukları olmadığı ve yaşları da ilerlediği için bebek değil ama biraz daha büyük bir çocuk istiyorlardı.Yılbaşından önce çok güzel bir gelişme oldu ve uygun kriterlerde bir çocuk çıktı.15 günden fazladır çocuk görümcemlerde.Adı Cemre.6 yaşında bir kız çocuğu.Fakat davulun sesi uzaktan hoş gelirmiş misali görümcem maalesef pişman oldu.Çocuğa alışamadı bir türlü.Hani doğum sonrası depresyona giren bazı kadınlar nasıl kendi çocuklarını bile kabul edemez ve sevmezse görümcemde de böyle bir durum var.Çocukcağıza hiç ısınamadı,sarılıp sevemiyor bile.İnsanın içi parçalanacak.Cemre ise anne,baba diyor başka birşey demiyor onlara.Ama tabii bu zaten bir deneme süresiydi.Hem çocuğun hem de ailenin alışması için.Maalesef deneme süresi fazla uzamadan,çocuğun daha fazla alışmasına fırsat tanımadan sanırım vazgeçecekler bu işten:( Senelerdir o kadar çocuk isteyen insanların böyle bir psikolojiye girmesini izlemek gerçekten çok ilginçti.En doğrusunu yapmalarını umarak herkesin hakkında hayırlı olmasını diliyorum.
Allah hepimize sağlıklı,sevdiklerimizle
bir yıl versin...
Çok geçmiş olsun, yılın kalanı güzel geçer umarım:)
YanıtlaSilEvrene olumlu mesaj gönderiyorum,iyiyim,iyiyim,iyiyim...:)umarım hepimiz için güzel geçer.
SilSevgili Ebru;
YanıtlaSil2014 yilinin sana ve sevdiklerine saglik,huzur ve sans getirmesini diliyorum
Tamam,yilin ilk günlerine kötü baslamissin ama olsun,nazar cikmis;sonraki güzel günlerin habercisi olsun insallah bu sorunlar...
Cemre icin üzüldüm simdi,bence evlat edinmek isteyen aileler kendilerinden iyice emin olmalilar.Sonucda herhangi bir esya almiyorlar,memnun olmayinca iade etmek üzere......
O cocuk geri gönderilince ne kadar üzülecek,ruhunda bir yara daha acilacak....Biraz sabirli olmaliydilar bence.Insan kendi öz evladina bile ilk zamanlar alisamiyor....Cok üzüldüm yaaaa.....
Kendine iyi bak Ebrucugum,tez zamanda iyiles ve aramiza gel lütfen..
İyi dileklerin için çok teşekkürler Yıldızcım.Ben de bütün olumsuzlukları sene başında yaşayıp geri kalanında hep güzel şeylerle karşılacağıma inanıyorum.
SilCemre ile ilgili de söylediklerine tamamen katılıyorum.Ancak çok yakınımda birinin yaşadıklarını görünce hayal etmekle yaşamanın ne kadar farklı olabileceğini idrak ettim.Bahsettiğimiz insanlar 45 yaşlarında belirli bir hayat olgunluğuna sahip kişiler ancak deneme süresi denen şey de tam bunun için işte.Cemre konusunda o birimde çalışan kişinin de maalesef prosedürü tam uygulamamak gibi bir hatası olmuş.Şöyle ki; bu tip durumlarda çocuk aileye önce birkaç saatliğine verilirmiş.Bu saatlerde sadece birlikte yemek yesinler,parka gitsinler,kısa da olsa tanışma gibi bir durum yaşasınlar diye.Sonra takip eden haftasonunda çocuk yatılı olarak verilirmiş ve haftabaşı yeniden yurda dönermiş.Herşey olumluysa,bu sefer bir hafta süresince yatılı olarak verilirmiş ve böyle devam edermiş.Yani kaynaşma süreleri kısadan uzuna doğru kademeli olarak arttrılırmış.Biz bunları sonradan öğrendik hep.Cemrenin durumunda maalesef öyle olmadı.Çocuk yurda geldiğinin ikinci günü hemen eşimin ablasına teslim edildi,iki hafta deneyip bakın diye.Bu arada maalesef bazı yalanlar da söylenmiş çocuğun babasının hayatta olmadığı gibi.Neyse kısa keseyim.Eşimin ablası çocuğu vermek istemese de vermek zorunda kalacaktı çünkü Cemre'nin babası hayattaymış ve çocuklarının yurda verildiğini öğrenince geri almak için başvuru yapmış.Sonuçta şu an Cemre ve kardeşleri halaları tarafından geri alındı ve hem görümcem hem de Cemre için en hayırlı olan şey oldu.Tabi ki Cemre'nin ailesine dönmesi bizim için de çok büyük teselli oldu.İşte böyle:)
geçmiş olsun.
YanıtlaSilyılbaşına ilginç girmişsiniz ya.
sanırım cemreyi sevmeleri gerekecek ya.
alışsınlar ama yaaa.
ama kızcağızı hayata küstürmesnler.
yapsınlar bi olgunluk di mi.
:)
Deeptone çok teşekkür ederim:)
SilCemre ile ilgili çok ayrıntılı bir yazıyı yukarda Yıldız'a yazdım. Okuyunca göreceksin ki herkes için en hayırlı ve mutlu son yaşandı:)