Bugün Ozi parka gitmek isteyince "hadi büyük nineye söyle o da hazırlansın gelsin" dedim.Babannemdeki sevinci görmek lazımdı.Çocuklar gibi temiz kıyafetlerini giydi hazırlandı hemen.
Yürümesi çok sıkıntılı olduğu için de arabayla gittik 100 metre mesafedeki parka.Baktım arabayla gezmek hoşuna gidiyor biraz daha turladık şehirde.En son bir kafeye oturduk dondurma yemek istedi.Ozi parkta oynarken o da dondurmasını yalayıp sohbet edecek birilerini aradı kendine:)
Aynı kendi gibi yaşlı bir teyzeyle sohbete daldılar.Bu yaşlarda ben de böyle mi olucam acaba? Birbirini hiç tanımayan insanlar bir anda hayat hikayelerini,çocuklarını,hastalıklarını,yaşamlarını hiçbir sakınca görmeden birbirleriyle paylaşıveriyorlar.Ben insanlarla ilk tanışmamda biraz mesafeliyimdir.Konuşmakdansa dinlemeyi tercih ederim.Ama sanırım yalnızlık ve konuşma ihtiyacı mantık kurallarını ya da karakter özelliklerini ikinci plana atabilecek kadar güçlü.Bu nedenle olsa ki en büyük korkum yalnızlık.
Eve dönme vakti geldiğinde zor ayırdım bu iki park arkadaşını.Bana "sen git çocuğunla ilgilen" diyebilecek kadar konuşmaya aç iki insan.
Sonra yol boyunca eve dönmek zorunda bıraktığı için Ozi'yle kavga etti babannem:)Resmen onu kızdırıp ağlattı,ağladığı için daha çok üstüne gitti ve en sonunda "kavgayı kesin bakayım" demek zorunda bıraktı beni.Biri söz dinleyen biri dinlemeyen iki çocuk sahibi olmak zormuş onu anladım...
Bizde de babaanne var.Bekar kızlara oğlana talip arıyor;evde kalmışlara koca bakıyor,benimle vakit geçirmeyi seviyor.Beni parka götür ,dedi geldiğinde benim ayağımın da alçıda olacağı tuttu:))
YanıtlaSilbazen sabrımızı zorlasalar da,seviyoruz yine,kıyamıyoruz değil mi :))
Seninki biraz daha dinç anlaşılan.Kendinden başkalarıyla hala ilgilenebiliyorsa hem ne mutlu hem size sabır versin Allah:)
SilKıyılır mı hiç onlara.Bebek resmen ya..
Umarım çocuğum olduğunda benim ananem de yanımda olur. o kadar isterim ki onları kavga ederken izlemeyi :)
YanıtlaSilAllah sağlıklı ömür versin inşallah da o da keyfini çıkarsın sen de..elini çabuk tut o nedenle;)
Sil:(((
Siltek başına yapılabilen bişey olsaydı tutardım da işte neyse :)
:) sen de haklısın ne diyeyim..
Silaaa son paragraftakiler gerçek mi yaaa.
YanıtlaSil:)
ama iyi bişi yapıyosun işte.
hayırlı bişi.
:)
Gerçekten yaşlılar birbirlerine çok rahat terapist muamelesi yapıyor, rahatlıkla her konuyu paylaşıyorlar. Belki de en doğrusu bu, sana da kolaylıklar dilerim Ebrucum.
YanıtlaSilSanırım öyle.Allah yalnız yaşlılık vermesin hiçbirimize..Sevgiler:)
SilSevgili Ebru,seni tekrar görmek cok hos.Gerci ben de bu aralar pek yoktum.Sonbahar geldi yaaa artik hepimiz evlerimizdeyiz:))
YanıtlaSilAllah kimseyi elden ayaktan,akildan etmesin.Ne mutlu sizlere ki yaslilariniza sahip cikabiliyorsunuz.Yas ilerledikce,yasanmisliklar fazla olunca,gitme zamani yakin olunca da artik insan icindekileri saklama,gizleme geregi duymuyor.Babaannenin ne sirri olacak artik,ya da onun hayatindakileri bilen kendi yasitlarindan baskasi ne ilgilenecek ki??Ben simdiden öyle oldum inan ki,cok özelimi anlatmasamda yeri gelmisken bloguma bende yaziyorum artik.Amannn,kim ne bilirse ne anlarsa anlasin,unumuzu elemis,elegimizi duvara asmisiz artik:)) güzel günler diliyorum...
Yeniden yazmak,okunmak ve paylaşmak bence de çok hoş ama maalesef önceliklerim farklılaştı bir anda ve yine vakit ayıramamaya başladım buraya:(
SilFırsat bulsam da yeniden yazsam,okusam ben de çok özledim sizleri.
Dediğin gibi bloglarda da biz de genç olsak da benzer şeyleri yapıyoruz sanırım.Bu şekilde düşünmemiştim ama haklısın Yıldız'cım.Olması gereken,insan doğasına uyan bu demek ki:)
Sevgiler..
:)) Anne her yaşta,her koşulda anne işte.
YanıtlaSilAmiiiinnnn...Onlara sağlıklı yaşlar versin ve başımızdan eksik etmesin gerçekten.
Sevgiler
Yaşlandıkça, çocuklaşıyoruz:) Bakalım biz çocuklarımıza, görürsek torunlarımıza neler yapacağız:)
YanıtlaSilben korkuyorum vallahi:)
Silinsan yaşlandığında çocuksulaşırmış, annemden bilirim, 87 yaşında hala cici bici topluyor :) bazen diyorum keşke sendeki yaşama sevinci bende de olsaydı. buarada hoş
YanıtlaSilgeldin yoktun hayli zamandır..
keşke ben de öyle olabilsem ama hiç umudum yok kendimden:) teşekkür ederim ama maalesef sık giremiyorum artık.bu yazının bile üstünden ne çok zaman geçmiş:(
SilYaşlılığımda korkuyorum ben de :)
YanıtlaSilmommyslifetime.blogspot.com
Korkunun ecele faydası yok ne yazık ki :)
Sil